Sommige medewerkers leren liever door te doen dan door met de neus in de boeken te zitten. Werknemers zonder startkwalificatie kunnen met een praktijkverklaring aantonen dat ze over bepaalde competenties beschikken. Zo kunnen ze makkelijker een baan vinden. In een drieluik lichten we deelnemers uit die via een praktijkverklaring aan het werk gingen. In deel 3: Adnan al Hammadi, die de oorlog in Syrië ontvluchtte en nu een toekomst opbouwt als monteur werktuigkundige installaties.
Een hartje, een blaadje of een naam. Adnan al Hammadi (27) maakte in Damascus, de hoofdstad van Syrië, allerlei figuren in het melkschuim van een cappuccino. Hij had het naar zijn zin in de horeca. Tot hij het land vanwege de oorlog ontvluchtte. Na een barre tocht – grotendeels te voet – belandde hij een kleine drie jaar geleden in Rotterdam. Vastberaden om een nieuwe toekomst op te bouwen.
Nederlander en Rotterdammer
Dat gaat hem goed af. Zijn inburgeringscursus rondde Adnan al snel af; hij mag zich nu Nederlander noemen. Rotterdammer ook. Hij woont in Crooswijk, samen met zijn vriendin. Zij is van oorsprong Bosnische en ook ooit gevlucht vanwege oorlog. Dat schept een band. Zijn verhaal doet Adnan in het Nederlands. Soms moet hij even nadenken over een woord. Schakelen naar het Engels doet hij alleen als hij het écht niet meer weet. ‘Ik heb inmiddels het zelfvertrouwen om Nederlands te spreken.’
Handen van goud
Het zegt veel over zijn doorzettingsvermogen en leergierigheid. Met hetzelfde enthousiasme pakte hij de kans om een praktijkverklaring te halen. ‘Ik wilde graag iets met mijn handen doen, net als in Syrië. Mijn handen zijn van goud, niet van plastic,’ zegt hij met een knipoog. Na meerdere dingen te hebben geprobeerd, koos hij voor installatietechniek. ‘De broer van mijn vriendin doet hetzelfde werk. Hij vertelde dat er toekomst zit in deze branche. Veel huizen en panden worden verduurzaamd en gaan van het gas af. Er zijn dus veel monteurs werktuigkundige installaties nodig.’
